نشانه های اختلال دوقطبی :
اختلال دوقطبی شامل دورها های افسردگی و دوره های مانیا (شیدایی) میباشد. همه ما با افسردگی آشنایی داریم و خیلی ها به طور دقیق این بیماری را میشناسند، اما منظور از اختلال دوقطبی این است که افراد مبتلا به این اختلال میتوانند هر دو حالت افسردگی و شیدایی را که در دو جهت مخالف طیف هستند را تجربه کنند. در حالات مانیا با انرژی بسیار زیاد خواستار سرو صدای بلند و افزایش خلاقیت و بالا رفتن میل و توانایی جنسی میشوند. این اختلال یک وضعیت جدی است که میتواند زندگی یک فرد را از بین ببرد و آنها راقادر به انجام فعالیتهای خطرناک و تصمیم گیری های بی پروا و حتی خودکشی میسازد. در این دوره های کوتاه مانیا فرد برای دیگران و خود میتواند باعث رنج و عذاب شوند. آنها از خیلی جهات دچار مشکل میشوند ازجمله بیخوابی، فعالیت جنسی بالا، عصبانیت و فعالیت های مخاطره آمیز و ... این فعالیت ها میتوانند طوری باشند که از دید دیگران بسیار غیر معمول و دیوانه وار به نظر برسد. علامت اصلی این اختلال نوسان شدید خلق و خوی است. اگر چه همه ی ما درصدی از این حالات را داریم اما اگر متوجه شدید که حالات خلقی شما نسبت به اکثریت متغیرتر است و دارای تغییرات ناگهانی هستید، این موضوع میتواند نشانه ای از اختلال دوقطبی باشد.
به عنوان مثال فردی که مبتلا به این اختلال است، اکثریت زمان خودرا در حالت افسرده به سر میبرد و فقط دوره های کوتاهی از حالات مانیا را دارد. مدت زمان جابجایی این حالات در هر فردی متفاوت است.
از جمله علائم و نشانه های افسردگی و شیدایی میتوانیم به این موارد اشاره کنیم:
افسردگی:
- احساس ناشاد بودن
- افکار خودکشی ومرگ
- عزت نفس پایین
- کمبود میل جنسی
- انرژی پایین و حالات خستگی عضلانی
- تغییر اشتها
- احساس نا امیدی
- تغییر در وزن
- عدم تمرکز
مانیا (شیدایی):
- بی خوابی
- افکار خودبزرگ بینی
- احساس جاودانگی
- انرژی بسیار زیاد
- خوش بینی غیر عادی
- تحریک پذیری
- رفتار تکان دهنده یا بی پروا
- توهم
- میل جنسی بالا
- خشم سریع
- اشتهای زیاد
- بی قراری
- افکار رقابتی
لزوما تمام این موارد نباید وجود داشته باشد و افکار خودکشی و توهم تنها در موارد بسیار شدید دیده میشوند. در صورت بروز هر کدام از این موارد نیاز است که خودتان را ارزیابی کنید و میتوانید به متخصص مراجعه کنید تا بتوانید از بروز مشکلات جدی تر اجتناب کنید. اگر افکار خودکشی وجود داشته باشد باید خیلی سریع و فوری به متخصص روان درمانی مراجعه شود.
