هروئین که نام شیمیایی آن دی استیل مورفین است، از آکالوئید مرفین موجود در تریاک به دست می آید. هروئین بسیار قدرتمندتر از مرفین است زیرا به سرعت در چربی حل میشود و خیلی سریع و به‌صورت متراکم به مغز میرسد. از این‌رو هروئین بسیار ماده خطرناک و با قدرت اعتیادزایی بالایی است.
به علت میزان آسیب بالایی که هروئین به مغز فرد مصرف کننده وارد میکند، توانایی و قدرت فرد برای ترک این ماده بسیار ضعیف است و احتمال عود مصرف در فرد بسیار بالا میباشد.
هروئین از سه طریق مصرف درون وریدی (تزریق با سرنگ)، دود کردن (استنشاقی)، بالا کشیدن از راه بینی (اسنیف).
مصرف هروئین آسیب بسیار شدیدی به مغز و سیستم عصبی فرد وارد میکند و همچنین میتواند موجب بیماری هایی از قبیل ذات الریه و مشکلات تنفسی شود.
اگر بخواهید علائم افرادی که هروئین مصرف میکنند را بدانید به چند مورد زیر دقت کنید؛
- سرخوشی بیش از حد بعد از مصرف مواد
- تعریق شدید و خشکی دهان
- نامفهوم شدن گفتار
- قرمزی چشمها و دوری از نور
- تهوع و استفراغ
- خارش بدن
- تکرر ادرار
- ریز شدن مردمکهای چشم
- بی اشتهایی
علائم هشدار دهنده برای شروع مصرف میتواند چرت زدن های فرد در موقعیت های نامناسب، تحریک پذیری، عصبانیت و خشم شدید نسبت به انتقاد، از دست دادن علایق به فعالیتهای گذشته، عدم رسیدگی به ظاهر خود، افت شدید در تحصیلات، شغل و روابط بین فردی، تغییرات ناگهانی در رفتار، غیبت های زیاد و بی دلیل از محیط کار یا تحصیلی،به ندرت حمام میروند و مسواک نمیزنند، گرچه این موارد به تنهایی نمیتواند نشان دهنده اعتیاد فرد باشد ولی موارد هشدار دهنده محسوب میشوند.
بعد از مصرف هروئین فرد دچار سرخوشی شدید و از دست دادن بینش خود میشود و حالتی که به آن راش یا فلش گفته میشود از دید افراد مصرف کننده مانند ارگاسم کامل است و باعث گرم شدن بدن و احساس سنگینی دست و خشکی دهان میشود. بعد از این حالت احساس ضعف و خواب آلودگی به فرد دست میدهد.
هروئین به ویژه به این دلیل اعتیاد آور است که به سرعت از سدهای خونی و مغز عبور میکند و با تبدیل شدن به مورفین بهه گیرنده های افیونی که برای کنترل درد هستند میچسبند و نواحی از مغز که مسئول لذت هستند را فعال میکند، این مواد جایگزین اپیوئیدهای مغز میشود و بدن به حضور دائمی این ماده نیاز خواهد داشت و نرسیدن این مواد به مغز باعث بروز سریع علائم ترک در فرد خواهد شد.
به تدریج و پس از هر بار مصرف بدن فرد نسب به دز مصرفی مقاوم میشود و میزان بیشتری احتیاج خواهند داشت. علائم ترک برای افراد معتاد به هروئین بسیار سریع و تقریبا چندساعت پس از آخرین مصرف بروز میکند و همین موضوع باعث تمایل شدید فرد برای مصرف میباشد. علائمی مثل درد عضلانی و استخوانی، لرزش و بیقراری، اسهال و استفراغ، سیخ شدن موها و لگد زدن به صورت غیر ارادی در فرد ظاهر میشود و در 48 تا 72 ساعت به اوج میرسد و پس از 1 هفته فروکش میکند. معمولا پس از گذراندن مدتی که سم از بدن خارج میشود فرد مجدد بازگشت میکند و موفق به ماندگاری در درمان خود نخواهد شد.
این افراد نیاز شدید به روان درمانی دارند و باید هفته ای حداقل 3 مرتبه مراجعه کنند تا بتوانند طریقه ماندگاری در درمان و مبارزه با وسوسه را آموزش ببینند.
این افراد باید از لحاظ روانی آمادگی کنار گذاشتن این ماده را پیدا کنند، زیرا ترک جسمانی و سم زدایی تنها مرحله اولیه برای درمان میباشد و برای موفقیت در درمان و جلوگیری از بازگشت و عود مصرف نیازمند رواندرمانی میباشند.
